Bölüm 1:
- Konuşmacı ormanı "yapraklardan oluşan bir kitap" olarak tanımlıyor ve onun dinginliğini vurguluyor.
- Yakında bir baltanın varlığını kabul ediyor, bu da sakin ortamın olası bir rahatsızlığına işaret ediyor.
Stanza 2:
- Şiir, baltanın yok etme potansiyelini "hareketsiz bir kobra"ya benzeterek vurguluyor.
- Baltanın formu, keskin kenarı ve yarattığı gerilim vurgulanarak ayrıntılı olarak anlatılmıştır.
Stanza 3:
- Şair daha geniş bir bakış açısına geçerek ormanı "yeşil bir katedral" olarak tanımlıyor.
- Baltayı, barışçıl ormana şiddetli bir son verebilecek bir araç olarak görüyor.
Stanza 4:
- Konuşmacı, ormanı damarları (dalları) yoluyla kan (özsu) pompalayan dev bir kalp olarak hayal ediyor.
- Balta, bu hayat veren sisteme karşı, onu aniden sonlandırabilecek potansiyel bir tehdit olarak tasvir ediliyor.
Bölüm 5:
- Şiir, her yaratma veya yok etme eyleminin ikili bir doğa taşıdığını öne sürerek ikilik kavramını derinlemesine inceliyor.
- Konuşmacı, baltanın düşüp ağacı kesmesi durumunda bile yeni bir tohum ve yeni büyüme potansiyeli yarattığını vurguluyor.
Stanza 6:
- Şiirin son satırları, doğadaki ikilik ve yaşam ve ölümün sürekli döngüsü fikrini yineliyor.
- Konuşmacı her "düşüş"ün (balta darbesini kastederek) aynı zamanda bir nevi "doğum" olduğunu belirtmektedir.
Genel olarak, "Ahşaptaki Balta" yaratılış ve yıkım arasındaki dengeyi araştırıyor ve doğanın dinginliği ve dinginliği ile onun bozulma potansiyeli arasındaki doğal gerilimi vurguluyor. Yıkıcı eylemlerde bile, yeni bir yaşamın gizli bir tohumunun ve sürekli dönen bir varoluş döngüsünün bulunduğunu öne sürüyor.