İşte şiirin kısa bir analizi:
Satır 1-8 :Konuşmacı kök mahzenini kışın sertliğinden kaçabilecekleri ve toprakla bağlantı kurabilecekleri bir yer olan "sıcaklık deposu" olarak tanımlıyor. Farelerin, tavukların ve şalgamların bu alanı paylaşarak farklı canlılar arasında bir arada yaşama duygusu yarattığını belirtiyorlar.
Satır 9-16 :Konuşmacı, ışıktan uzak tutulan belirli bir şalgama odaklanır, bu da onun soluk rengine ve "orak" şekline neden olur. Bu şalgam bir "hayalet" ile karşılaştırılıyor ve potansiyel ve kullanılmamış enerjiyi temsil eden "yağ" olarak tanımlanıyor.
Satır 17-24 :Bu satırlarda konuşmacı şalgamın ne olacağını hayal ediyor. Yapraklar çıkardığını, "iplik" köklü bir bitkiye dönüştüğünü, tohum ürettiğini ve sonunda "şalgam tarlasına" dönüştüğünü görüyorlar.
Satır 25-30 :Son satırlar şalgamla insanlık arasında bir bağ kuruyor. Konuşmacı, şalgamın "bin eş" ve "erkeklerden oluşan bir dünya" haline geleceğini, onun dönüştürücü potansiyeline ve tüm yaşam formlarının birbirine bağlılığına işaret ettiğini tasavvur ediyor.
Özetle, "Kök Mahzen" büyüme, çürüme ve yenilenme süreçlerini keşfetmek için kök mahzeni imgesini kullanıyor; çürüme ve ölümün ortasında bile yeni yaşam ve yenilenme vaadinin var olduğunu öne sürüyor.