Şiirin ilk kıtası, işten eve gitmek için acele eden insanlarla dolu şehrin sokaklarının tasviriyle sahneyi hazırlıyor. Şair, "altı" kelimesinin tekrarını hem ritim duygusu yaratmak hem de anın aciliyetini vurgulamak için kullanır.
İkinci kıtada şair, şehri bir ormana ve savaş alanına benzetmek için bir dizi metafor kullanıyor. Bu görüntü bir tehlike ve kaos duygusunun yanı sıra bir heyecan ve enerji duygusu da taşıyor.
Üçüncü kıta, yoğun saat tutkusuna kapılan insanlara odaklanıyor. Şair, insanları hayvanlara ve makinelere benzetmek için çeşitli benzetmeler kullanır. Bu görüntü, şehrin insanlık dışı etkilerini ve insanların kendilerini dev bir makinenin dişlileri gibi hissedebilmelerini vurguluyor.
Şiirin dördüncü kıtası şehrin kaosuna bir anlığına mola veriyor. Şair, oyun oynayan bir grup çocuğu izlemek için duran bir adamı anlatır. Bu sahne şehrin yoğun temposuna tezat oluşturuyor ve hayattaki basit zevkleri hatırlatıyor.
Şiirin son kıtasında şair şehir imgesine geri döner. Kenti, insanları "yutan" bir "canavar" olarak tanımlıyor. Bu görüntüler bir önsezi hissi uyandırıyor ve şehrin, içinde yaşayanları eninde sonunda yok edebilecek tehlikeli bir yer olduğunu öne sürüyor.
Genel olarak, "Akşam Altı" Akşam trafiğinin yoğun olduğu saatlerde bir şehrin özünü yakalayan güçlü bir şiir. Şiir, bir hareket, aciliyet ve kaos duygusu yaratmak için çeşitli şiirsel araçlar kullanır. Şiir aynı zamanda insanlık dışılaştırma temalarını ve modern, kentsel bir ortamda anlam arayışını da araştırıyor.