Yaşlı kadın toplumun kenarlarında yaşayan, ötekileştirilmiş bir figür olarak tasvir ediliyor. Sık sık yiyecek ve barınak bulmak için çöp toplarken görülüyor ve çevresindekiler tarafından sıklıkla kayıtsızlık veya düşmanlıkla karşılanıyor. Ancak, içinde bulunduğu koşullarla tanımlanmayı reddederek onurunu ve kendine saygısını koruyor.
Yaşlı kadının en dikkat çekici özelliklerinden biri de doğayla olan ilişkisidir. Doğal dünyayla derin bir bağa sahip gibi görünüyor ve kendisini çevreleyen kentsel kaosun ortasında teselli ve rahatlık buluyor. Sık sık kuşlarla, böceklerle ve diğer canlılarla iletişim kurarken görülüyor ve doğal dünyanın sade güzelliğinden büyük keyif alıyor.
Kolatkar, yaşlı kadın figürü aracılığıyla yaşlanma, yoksulluk ve insanlık durumu temalarını araştırıyor. Geleneksel güzellik ve değer kavramlarına meydan okuyor ve bizi toplum tarafından sıklıkla göz ardı edilen veya dışlanan kişilere ilişkin algılarımızı yeniden gözden geçirmeye davet ediyor.
Yaşlı kadının bilgeliği ve dayanıklılığı okuyucuları merakta bıraktı ve insan deneyiminin zenginliği ve karmaşıklığı konusunda ilham verici düşüncelere yol açtı.