İşte şiirin bir dökümü:
Bölüm 1:
- Konuşmacı yatakta yarı uykulu, yarı uyanık uzanıyor ve "Nod ülkesini" anlatıyor.
- "Nod", Kabil'in kardeşini öldürdükten sonra dolaştığı İncil'deki toprakları ifade eder ve sürgün yerini veya tanıdık olandan ayrılma yerini simgelemektedir.
Stanza 2:
- Konuşmacı "yan sokakta bir çocuğun şarkı söylediğini" duyduğunu anlatıyor.
- Şarkı söylemek, konuşmacıyı somut gerçeklikten uzaklaştıran rüya dünyasını temsil eder.
Stanza 3:
- Konuşmacı hem yakın hem de uzak görünen "uzaktan büyük bir gong sesi" duyar.
- Gong'un sesi hipnotik ve uhrevi bir atmosfer yaratarak gerçek ve rüya dünyaları arasındaki sınırları bulanıklaştırır.
Stanza 4:
- Konuşmacı, insan ruhunun bilinçdışı ya da mantık dışı yönünün sembolü olabilecek bir "cadı-karı"dan bahsediyor.
- Konuşmacının "kuruyan ağzı" için "bir fincan altın et suyu" tuttuğu anlatılıyor, bu da besleyici veya baştan çıkarıcı bir niteliğe işaret ediyor.
Bölüm 5:
- Cadı-karı, konuşmacıya altın suyu besler ve konuşmacı bir rahatlama ve aşkınlık duygusu hisseder.
- Konuşmacı, kasıtlı ve dönüştürücü bir deneyime işaret ederek "Yavaşça yudumladım" diyor.
Stanza 6:
- Şiir, konuşmacının rüya dünyasına tamamen dalma durumuna girmesiyle sona eriyor:"Cadı-karısının kameriyesinde uyudum."
- Bu, bilinçaltı alemine tam bir teslimiyet ve uyanık benliğin dağılması anlamına gelir.
Genel olarak "Nod", uyanıklık ile uyku arasındaki geçişi, gerçeklik ile hayal gücü arasındaki sınırların bulanıklaştığı büyülü bir büyü alanı olarak tasvir ediyor. Konuşmacıya, bilinçaltına ve zihnin sınırsız alemlerine yolculuğu kolaylaştıran cadı-karı gibi gizemli figürler rehberlik ediyor. Şiir, rüyaların gücünden ve bizi sıradanlığın ötesinde bir dünyaya taşıma yeteneklerinden bahsediyor.