Akış: Hem akıl hem de bir akış, sürekli hareketleri ve akışlarıyla karakterize edilir. Tıpkı bir akışın ileri doğru akması gibi, akıl da bilgiyi işlemek, yargılarda bulunmak ve sonuçlara varmak için sürekli olarak çalışır.
Saflık: Wordsworth, mantığı, tıpkı berrak ve kirlenmemiş bir nehir gibi, saflık ve açıklıkla ilişkilendirir. Saf akıl yürütme, bireylerin önyargılardan ve duygulardan uzak, mantıklı düşünmesine olanak tanıyarak daha net bir anlayışa yol açar.
Hayat Veren Güç: Akıl, bir akarsu gibi, hayat veren bir güç olarak görülür. Bir nehrin beslenme ve gelişme için su sağlaması gibi, akıl da zihin için besin sağlar ve entelektüel büyüme ve gelişmeyi kolaylaştırır.
Bağlantı: Farklı manzaraları birbirine bağlayan bir akıntıya benzeyen akıl, fikirler, olgular ve deneyimler arasında bağlantılar kurar. Bireylerin çağrışımlar kurmasına ve çıkarımlar yapmasına yardımcı olarak çevrelerindeki dünyayı daha derinlemesine anlamalarına yol açar.
Yansıma: Wordsworth, aklın, şeylerin gerçek doğasını yansıtan bir ayna gibi davrandığını öne sürüyor. Akarsuyun gökyüzünü, ağaçları ve çevreyi yansıtması gibi, akıl da gerçeği yansıtarak bireylerin dünyayı doğru algılamasını ve kavramasını sağlar.
Güzellik: Wordsworth, aklın, bir akışın estetik çekiciliğine benzer şekilde güzel olduğunu düşünüyor. Akıl yürütme ve entelektüel çabalar doğası gereği hoş ve tatmin edici olabilir.
Bu paralellikleri kurarak Wordsworth, aklın dinamik ve hayati doğasını, düşünceleri netleştirme, entelektüel gelişimi teşvik etme ve gerçekliğin net bir yansımasını sağlayarak onu insan yaşamında hayati bir güç haline getirme yeteneğini vurguluyor.