Elma Mitchell
Şafak vaktinin loş ışığında,
Gölgeler dans ettiğinde ve gece çekildiğinde,
Bir çocuk uyanır, gözleri yorgun,
Hem sert hem kasvetli bir hayata.
Paçavralar ve ayakkabısız ayaklar giymiş,
İşe gidiş yolculukları tatlı olmaktan çok uzaktır.
Boş sokaklar ve gri sokaklar boyunca,
Gençlik hayallerinin sonsuza dek kaybolduğu yer.
Fabrika yükselen yüksekliğiyle beliriyor,
Duvarları kötü bir dünyayı çevreliyor,
Hiç dinlenmeyen gürültülü makineler,
Zenginliği üretin ama onları mazlum bırakın.
Küçük eller, çok zayıf, çok küçük,
Durmaksızın emek, bir emeğin esareti,
Acımasız zamanın körelttiği çevik parmaklar,
Malları yaratın, ancak bir kuruşun özlemini çekin.
Yetersiz bir ücret, yetersiz bir yaşam,
Sevinçten ve çocukluktan yoksun,
Umutsuzluğun ağırlığı altında ezilen ruhları,
Yoksulluğun yükü kıyaslanamaz.
Emek veriyorlar, hayatları süssüz,
Kahkahaları kayboldu, kahkahaları küçümsendi.
Genç gözlerinde bir keder dünyası,
Ancak dayanıklılıkları ruhlarını canlı tutuyor.
Elma Mitchell'in dokunaklı şiiri
Çocuğun kötü durumunu, sapkın bir dünyayı ortaya çıkarır.
Bir şefkat çağrısı, bir değişim çağrısı,
Bu çocukları yükseltmek için hayatları yeniden düzenleniyor.
Sessiz çığlıklarını unutmayalım.
Adaletsizlik ve yoksulluk bir araya gelmemeli,
Çünkü her çocuk bir şansı hak eder
Gençliğin tadını çıkarmak, özgürce dans etmek.
Gelecekleri parlak bir vaat taşıyor
Onların mücadelesinde bir arada olursak,
Çocuk işçiliğinin utancını ortadan kaldırmak için,
Ve dünyalarını umut ateşinin renklerine boyayın.
May Elma'nın sözleri yankılanıyor,
Her durumda tutkuyu ateşleyen,
Hayallerinin gerçekleşmesinin önünü açalım,
Ve çocukların gerçekten yaşlanabileceği bir dünya inşa edelim.