Bir zamanlar Grumps adında bir öğretmen yaşardı.
Yüzüne sert bir şekilde kazınmış kaşlarını çatarak,
Demir kasasıyla sınıfı yönetiyordu.
Sesi gök gürültüsü ve şimşek gibi gürledi,
Parıldayan gözlerle odada yürüyordu.
Öğrenciler bu manzarayı görünce titredi
Çünkü Grumps hiçbir zaman doğru şeylerden bahsetmedi.
Dehşet dolu sabah toplantıları,
Huysuz Öğretmen onun yerine haberleri okurken.
Kurallar katı, cezalar ağırdı
Çünkü Grumps'ın sınıfında hiçbir neşe görünmüyordu.
Dersler sonsuz ev işleri gibi uzadı,
Esnemeler, iç çekmeler ve bir sürü can sıkıntısıyla.
Hayal kurmaya izin yoktu
Çünkü Grumps'un dünyasında tüm hayallere izin verilmiyordu.
Bir gün, gülümseyerek yeni bir çocuk geldi.
Ruhunun parlamasına izin vermeye kararlı.
Normlara meydan okuyarak karaladı ve güldü,
Fırtınaya güneş ışığı getiriyor.
Huysuz Öğretmen elinden geleni yaptı,
Çocuğun şevkli arayışını engellemek için.
Ama yere indirilmeyi reddetti.
Etrafa kahkaha ve neşe saçıyor.
Öğrenciler eğlenceye katılmaya başladı
Öğretmenin sert görünüşü bozulurken.
Gülüşmeler sınıfta bir kez daha yankılandı.
Kaşlarını çatmanın yerini gülümsemeler alıyor, amin!
Böylece huysuz öğretmenin saltanatı sona erdi.
Kahkaha böceği bir trend gibi okulu kasıp kavurdu.
Grumps neşe ve neşedeki güzelliği fark etti,
Ve doğuştan gülümsemeler getiren, sevilen bir öğretmen oldum.