1. Proleter Yaşamına Dalmak :Winston, proleterlerin yaşadığı yoksulluk ve zorlu koşullar karşısında şok oluyor. Kadının yoksul durumu ile şarkı söylemesinin dingin güzelliği arasındaki zıtlık onu şaşırtıyor.
2. Duygusal Tepki :Winston, derin bir özlem, nostalji duygusu ve daha basit bir zaman arzusunu hissettiğini anlatıyor. Kadının şarkı söylemesi onu Okyanusya'nın baskıcı atmosferinden uzaklaştırıyor, özgün ve bozulmamış hissi veren gerçek duyguları deneyimlemesine olanak tanıyor.
3. Umutun Sembolü :Şarkı söyleyen proleter kadın, Winston için umudu ve iyimserliği temsil ediyor. Onu, totaliter rejimin hayatın her yönünü kontrol etme çabalarına rağmen varlığını sürdüren, fethedilemez insan ruhunun sembolü olarak görüyor.
4. Sanatsal İfade :Winston, kadının şarkı söylemesindeki sanatsallığı ve bireyselliği takdir ediyor. Uyum ve baskı ile karakterize edilen bir toplumda nadir görülen bir kişisel ifade ve yaratıcılık biçimini temsil eder. Bu ifade, hakim anlatıya meydan okuyor ve Büyük Birader'in kontrolü dışındaki bir dünyaya kısa bir bakış sunuyor.
5. Bağlantı Duygusu :Winston, kadına ve onun şarkı söylemesine karşı derin bir bağ hissediyor. Bu duygusal bağ ona, kontrollü ve izole varoluşunda bulmaya çalıştığı bir aidiyet ve dayanışma duygusu sağlıyor.