1. Hava Akımı:Trompetçi derin bir nefes alır ve havayı ağızlığa yönlendirir.
2. Ağızlık:Bardak şeklindeki ağızlığın üzerinde "jant" adı verilen küçük bir açıklık bulunur. Trompetçinin dudakları, alt dudağı hafifçe kıvrılacak şekilde çerçeveye doğru yerleştirilir.
3. Embouchure:Trompetçi dudakların, dilin ve boğazın özel konumu ve şekline karşılık gelen ağızlığını oluşturur. Trompetçinin üst dudağı ağızlık boyunca uzanır ve alt dudağı hava akışını yönlendirmeye yardımcı olur.
4. Titreşim:Trompetçi ağızlığa hava üflediğinde dudakları çerçeveye doğru titreşir ve trompetin içindeki hava sütununun da titreşmesine neden olur. Bu titreşim sesin oluşmasına neden olur.
5. Trompet Gövdesi:Hava sütununun titreşimiyle oluşan ses dalgaları, valfler ve çan gibi çeşitli bölümlerden oluşan trompet gövdesi boyunca ilerler. Bu bölümler sesi geliştirir ve güçlendirir.
6. Valf Hareketi:Trompetçi, hava sütununun uzunluğunu değiştiren trompet valflerine baskı yapar. Bu ayar perdeyi değiştirir ve farklı notaların çalınmasına olanak tanır.
7. Ton Üretimi:Ağızlığın, deliğin (trompetin iç borusu) ve zilin özel şekilleri, trompet sesinin tınısına ve ton kalitesine katkıda bulunur.
8. Rezonans:Ses dalgaları trompet boyunca yayılırken enstrümanın gövdesi ve kapalı hava sütunu ile rezonansa girerek daha zengin, daha karmaşık bir ses kalitesi sağlar.
9. Zil:Trompetin çan şeklindeki ucu akustik amplifikatör görevi görür. Trompetin sesini çevredeki alana yansıtarak ses dalgalarını yayar.
Genel olarak, bir trompetteki sesin üretimi, trompetçinin nefesi, ağızlığı, hava sütununun titreşimi, trompetin tasarımı ve malzemeleri ile sesin enstrüman içindeki rezonansı arasındaki koordineli etkileşimi içerir.