Sonnet 18'in ana temaları şunlardır:
Aşk: Şiir, konuşmacının sevgilisinin sevgisinin ve güzelliğinin bir kutlamasıdır. Konuşmacı, sevgilisine tamamen aşıktır ve onun dünyadaki en güzel ve mükemmel insan olduğuna inanmaktadır.
Doğa: Konuşmacı, doğayı sevgilisinin güzelliği ve mükemmelliği için bir metafor olarak kullanıyor. Onu bir yaz gününe, bir güle ve bir mücevhere benzetiyor.
Ölümsüzlük: Konuşmacı, sevgilisinin güzelliğinin, öldükten sonra bile asla solmayacağına inanmaktadır. Güzelliğinin "sonsuz yaz" olacağını ve "görünüşünün güzelliğini yaşayacağını" söylüyor.
Sonnet 73 William Shakespeare'in yazdığı daha kasvetli ve düşünceli bir şiirdir. Konuşmacının kendi ölümlülüğü ve ölümün kaçınılmazlığı üzerine düşünmesiyle ilgilidir. Sone, konuşmacının "tüm bunlardan yorulduğunu", yani hayattan ve dünyadan bıktığını söylemesiyle başlıyor. Her şeyin geçici olduğu ve değişebileceği bir dünyada yaşamaktansa ölmeyi tercih edeceğini söylüyor.
Sonnet 73'ün ana temaları şunlardır:
Ölüm oranı: Şiir, konuşmacının kendi ölümlülüğü ve ölümün kaçınılmazlığı üzerine bir meditasyondur. Konuşmacı yaşlandığının ve sonunda öleceğinin farkındadır.
Geçicilik: Konuşmacı, yaşamın ve dünyanın geçiciliği üzerine düşünüyor. Her şeyin değişip bozulabileceğini, hiçbir şeyin sonsuza kadar sürmeyeceğini söylüyor.
Ölüm Arzusu: Konuşmacı, her şeyin geçici olduğu ve değişebileceği bir dünyada yaşamaktansa ölmeyi tercih edeceğini söyleyerek ölüm arzusunu dile getiriyor.
Karşılaştırma ve Kontrast:
Her iki sone de aynı yazara ait olmakla birlikte, temaları oldukça farklıdır. Sonnet 18, sevgi ve güzelliğin neşeli bir kutlamasıdır; Sonnet 73 ise ölümlülük ve geçicilik üzerine kasvetli ve düşünceli bir meditasyondur. Sonnet 18 umut ve iyimserlikle dolu, Sonnet 73 ise umutsuzluk ve karamsarlıkla dolu. Ancak her iki sone de insan deneyimine kısa bir bakış sunan güzel ve etkileyici sanat eserleridir.