* Kabare: Caz, canlı eğlencelerin yer aldığı gece kulüpleri olan kabarelerde de sıklıkla icra ediliyordu. Kabareler 20. yüzyılın başlarında popülerdi ve şarkıcılar, dansçılar ve komedyenler gibi diğer sanatçıların yanı sıra genellikle caz müzisyenlerine de ev sahipliği yapıyordu.
* Tiyatrolar: Caz bazen tiyatrolarda da sahnelendi. Bu özellikle cazın henüz nispeten yeni bir müzik türü olduğu ilk günlerinde yaygındı. Tiyatrolardaki en ünlü caz performanslarından bazıları arasında Louis Armstrong'un 1931'de New York City'deki Lincoln Tiyatrosu'ndaki performansı ve Duke Ellington'ın 1932'de New York City'deki Carnegie Hall'daki performansı yer alıyor.
* Radyo: Caz radyo yayınlarıyla da popülerleştirildi. 20. yüzyılın başlarında radyo yeni bir teknolojiydi ve insanların ülkenin her yerinden caz müziği dinlemesine olanak tanıyordu. En ünlü caz radyo yayınlarından bazıları arasında, 1923'te Louis Armstrong ve Hot Five'ın yer aldığı "Fleischer Story" yayını ve 1930'larda Duke Ellington ve orkestrasının yer aldığı "Duke Ellington Show" yayını yer alır.
* Kayıtlar: Caz plaklarda da satıldı. Bu, insanların kendi evlerinde caz müziği dinlemesine olanak sağladı. En ünlü caz plaklarından bazıları arasında Louis Armstrong'un 1920'lerdeki "Hot Fives" ve "Hot Sevens" kayıtları ve Duke Ellington'ın 1943'teki "Black, Brown and Beige" süiti yer alıyor.