1. Dini Ritüeller: Dans, antik Yunan'da dini törenlerin ve festivallerin ayrılmaz bir parçasıydı. Ares'e adanmış bir savaş dansı olan Pyrrichios ve Apollon onuruna gerçekleştirilen canlı bir dans olan Hyporchema gibi farklı danslar belirli tanrı ve tanrıçalarla ilişkilendirilirdi.
2. Kutlamalar ve Sosyal Toplantılar: Kutlamalar, bayramlar ve toplantılar sırasında danslar yapıldı. Örneğin düğünlerde Gelin Alayı ve Konukların Dansı gibi özel danslar yer alıyordu.
3. Tiyatro Prodüksiyonları: Dans, Yunan tiyatrosunda, özellikle trajedi ve komedilerde merkezi bir rol oynadı. Koro, hikaye anlatımını geliştirmek ve duyguları veya durumları aktarmak için sıklıkla koreografili hareketlerle meşguldü.
4. Sanatsal İfade: Antik Yunan'da dans başlı başına bir sanat formu olarak görülüyordu. "Orkestra" olarak bilinen profesyonel dansçılar halka açık performanslar sergileyerek izleyicileri yetenekleri ve zarafetleriyle eğlendiriyorlardı. Bu dansçılar genellikle solo, grup ve akrobatik performanslar dahil olmak üzere farklı dans tarzlarında uzmanlaşmıştır.
5. Beden Eğitimi: Dans, bir fiziksel egzersiz ve eğitim biçimi olarak uygulandı. Yunanlılar fiziksel zindeliğe ve beden ile zihnin uyumuna değer veriyorlardı ve bazı danslar özellikle çevikliği, koordinasyonu ve gücü artırmak için tasarlandı.
6. Sosyal İletişim: Dans etmek, bireylerin kendilerini sözsüz olarak ifade etmelerine, mesaj iletmelerine ve başkalarıyla bağlantı kurmalarına olanak sağladı. Senkronize hareketler ve ritmik kalıplar, insanları bir araya getiren ortak bir deneyim yarattı.
Bu çeşitli amaçlar, antik Yunan'da dansın kültürel, sosyal ve sanatsal önemini vurgulamaktadır. Dans, rekreasyonel yönünün ötesinde, Yunan uygarlığının zenginliğini ve çok yönlü doğasını yansıtan ruhsal, ifade edici ve eğitici işlevlere sahipti.