Ancak Antigone, kardeşlerine saygı gösterme ve cenaze törenlerini gerçekleştirme kararında kararlılığını sürdürürken Ismene'nin duyguları da gelişir. Kız kardeş olarak görevi ile kanunun sonuçlarından duyduğu korku arasındaki ahlaki çatışmayla mücadele ediyor. İsmene'nin Antigone'ye olan sevgisi ve ilgisi ortadadır ve Antigone ona elinden geldiğince destek olmak istediğini ifade eder.
Antigone, Ismene'nin Polyneikes'in gömülmesinde sorumluluğu paylaşması ve katılması konusunda ısrar ettiğinde, Ismene daha da çelişkili hale gelir. Antigone'den aynı riskleri almasını ve olası cezayla yüzleşmesini beklemenin haksızlık olduğunu savunuyor. Ismene'nin korkuları ve kendini koruma duygusu, sonuçta onun Antigone'ye meydan okuma eylemine aktif olarak katılmasını engeller.
Başlangıçtaki isteksizliğine ve korkusuna rağmen, Ismene'nin oyun boyunca Antigone'ye karşı hissettiği hisler onun kız kardeşine olan derin duygusal bağlılığını gösterir. Cenazeye katılma konusundaki tereddütü yalnızca korkudan değil, aynı zamanda Antigone'nin iyiliğiyle ilgili ihtiyat ve endişe duygusundan da kaynaklanıyor. Ancak aynı yolu izlememeyi seçse de Antigone'nin cesaretine ve kararlılığına hâlâ hayrandır.