Oyun ilerledikçe nöbetçinin Antigone'ye karşı hisleri onun cesareti, gücü ve kararlılığı hakkında daha derin bir anlayışa dönüşür. Creon'un adaletsiz kanununa karşı meydan okumasına ve aile onuru ve dini görev uğruna kendi hayatını feda etmeye istekli olmasına hayran olmaya başlar.
Nöbetçinin Antigone'ye karşı gelişen duyguları, onunla olan etkileşimlerinde ve diğer karakterlerle yaptığı konuşmalarda açıkça görülmektedir. Onun kararlılığına hayranlık duyduğunu ifade ediyor ve onu bekleyen trajik kaderden yakınıyor. Ayrıca Antigone'ye şefkat gösteriyor, onun iyiliğiyle ilgilendiğini ifade ediyor ve son anlarında ona rahatlık ve destek sunmaya çalışıyor.
Sonuçta nöbetçinin Antigone'ye karşı hisleri, bireysel vicdan ile devlet otoritesi arasındaki çatışmanın yanı sıra adaletsiz yasalara körü körüne itaatin sonuçlarını araştıran oyunun daha geniş temasını temsil ediyor.