Nikki, ne zaman bir şimşek görse gök gürültüsü sesini beklemeyi öğrendi. Bu, ilişkisel öğrenmenin neleri içerdiğini gösteriyor?

İlişkisel öğrenme, iki veya daha fazla uyaran veya olayı birbirine bağlamayı içerir, böylece bir uyarana verilen yanıt diğer uyaran tarafından da tetiklenir. Nikki'nin durumunda, şimşek çakması (uyarıcı 1) gök gürültüsü sesiyle (uyaran 2) o kadar çok kez eşleştirildi ki, iki uyaran ilişkilendirildi. Sonuç olarak Nikki artık gök gürültüsü gerçekte meydana gelmese bile her şimşek gördüğünde gök gürültüsü duymayı bekliyor.

Bu tür ilişkisel öğrenmeye klasik koşullanma denir ve ilk olarak 19. yüzyılın sonlarında Rus fizyolog Ivan Pavlov tarafından tanımlanmıştır. Pavlov'un deneyleri, köpeklerin zil sesini yemeğin sunumuyla ilişkilendirmeyi öğrenebildiklerini ve sonunda yiyecek yokken bile yalnızca zil sesine tepki olarak salya akıtmaya başladıklarını gösterdi.

Klasik koşullanma, davranışlarımız üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilecek güçlü bir öğrenme şeklidir. Geliştirdiğimiz birçok korku ve fobinin yanı sıra tercihlerimiz ve isteksizliklerimizden de sorumludur.