1. Dil ve Görüntü :Shakespeare'in oyunları zengin dili, şiirsel dizeleri ve canlı imgeleriyle ünlüdür. Betimleyici bir dil ve çağrıştırıcı metaforlar kullanması sayesinde Shakespeare, güçlü bir yer ve atmosfer duygusu yaratmayı başardı ve izleyiciyi fiziksel manzaraya fazla bağımlı kalmadan farklı ortamlara ve duygusal manzaralara taşımayı başardı.
2. Oyuncular ve Performans :Shakespeare'in oyuncuları, karakterlerinin ve hikayelerinin hayata geçirilmesinde çok önemli bir rol oynadılar. Oyuncuların, karmaşık duyguları aktarabilen ve jestleri, yüz ifadeleri ve vokalleri aracılığıyla farklı karakterleri somutlaştırabilen, çok yönlü oyuncular olması bekleniyordu. Shakespeare'in unutulmaz karakterler ve diyaloglar yaratma becerisi, oyuncuların seyircide yankı uyandıran güçlü performanslar yaratmasına olanak tanıdı.
3. Kostümler ve Süsler :Globe Theatre'da ayrıntılı setler bulunmazken, oyuncular karakterleri, yerleri ve oyundaki belirli anları görsel olarak temsil etmek için kostümler, aksesuarlar ve basit sahne özellikleri kullandılar. Kraliyet kıyafetleri, askeri üniformalar veya köylü kıyafetleri gibi sembolik kostümler, karakterlerin sosyal statülerinin ve hikayedeki rollerinin iletilmesine yardımcı oldu.
4. İzleyicinin Hayal Gücü :Shakespeare'in oyunları, teatral yanılsamanın yaratılmasında seyircinin hayal gücüne ve aktif katılımına dayanıyordu. Elizabeth dönemi izleyicileri sahnede tasvir edilen ortamları, karakterleri ve olayları görselleştirmek için kendi hayal güçlerini kullanmaya alışkındı. Shakespeare tiyatrosunun bu katılımcı yönü, oyunlarının sürükleyici deneyimine katkıda bulundu.
5. Evreleme ve Hareket :Shakespeare, sahnede görsel gösteri ve hareket yaratmak için sıklıkla alaylar, danslar ve kalabalık sahneler gibi sahneleme tekniklerini kullandı. Bu dinamik sahneler, performansların teatralliğini artırmaya ve izleyicinin duyularını harekete geçirmeye yardımcı olarak ayrıntılı sahne eksikliğini telafi etti.
6. Sembolizm :Shakespeare, oyunlarında daha derin anlam ve temaları iletmek için sembolik imgelerden ve nesnelerden yararlandı. Örneğin, belirli bir çiçek veya nesne, bir karakterin duygusal durumunu veya işlevini, daha büyük bir fikrin sembolik temsili olarak temsil edebilir.
7. Çok Düzeyli Aşamalama :Shakespeare'in oyunları genellikle farklı oyun alanları yaratmak için balkonların veya platformların kullanılması gibi birden fazla düzeyde sahnelemeyi içeriyordu. Bu, farklı sahnelerin sunulmasında ve sınırlı sahne alanı içinde derinlik yaratılmasında esnekliğe olanak sağladı.
Shakespeare, dil, performans, kostümler, dekorlar, izleyicinin hayal gücü, sahneleme ve sembolizm gibi bu unsurları birleştirerek Elizabeth dönemi sahnesinin sınırlarını aşmayı ve izleyicilerini büyüleyen ilgi çekici teatral deneyimler yaratmayı başardı.