1. Malvolio'nun Saflığı: Malvolio, Olivia'nın evinin kendini beğenmiş ve kendini beğenmiş bir kahyası olarak tasvir ediliyor. Sör Andrew Aguecheek ve Sör Toby Belch ona bir şaka yapınca, Olivia'nın ona aşık olduğuna inanarak sahte mektuba aşık olur. Seyirci onun saflığında ve orada olmayan sevgiye inanma hevesinde mizah buluyor.
2. Malvolio'nun Yersiz Kibri: Oyun boyunca Malvolio, başta Sir Toby ve Sir Andrew olmak üzere diğerlerine karşı bir üstünlük duygusu sergiliyor. Onlara sık sık davranışları ve ahlaki eksiklikleri hakkında ders verir. Ancak ahlaki konuşmaları, kendisine oynanan oyundan habersiz olmasıyla birleşince, onu alay konusu yapıyor ve kahkahalara maruz bırakıyor.
3. Fiziksel Mizah: Shakespeare, Malvolio'yu alay konusu yapmak için fiziksel komediyi kullanıyor. Şaka ortaya çıktığında kendisine sarı çoraplar ve aptal bir gülümseme sunulur ve bu da onun ağırbaşlı kişiliğini soytarı bir figüre dönüştürür. Onun dönüşümü seyirciler için bir eğlence kaynağı haline geliyor.
4. Sosyal İroni: Malvolio'nun bir kahya olarak sosyal konumu onun düşüşünü esprili bir şekilde ironik hale getiriyor. Tipik olarak, kahyaların düzeni ve görgüyü korumaları beklenir, ancak Malvolio'nun saflığı ve aptalca davranışları bu beklentiyi altüst ederek onu komik bir karakter haline getirir.
5. Kitlenin Bakış Açısı: Seyirci Malvolio'nun maruz kaldığı şakanın ve aldatmacanın farkındadır. Bu paylaşılan bilgi, izleyici ile diğer karakterler arasında bir suç ortaklığı duygusu yaratarak Malvolio'nun eylemlerinin komik etkisini daha da artırıyor.
Genel olarak, Malvolio'nun saflığı, yersiz kibri, fiziksel mizahı, sosyal ironisi ve seyircinin bakış açısı, onu oyun boyunca kahkaha ve eğlence uyandıran komik bir karakter haline getirmek için birlikte çalışır.