1. Gerilim: Sezar'ın suikastı ve Antonius'un güçlü konuşmasının ardından duygular şimdiden yükseliyor. Komplocular hayatlarından korkuyor ve bir sonraki adımlarından emin olamayarak başkente çekildiler. Halkın onlara karşı tepkisinin nasıl ortaya çıkacağı henüz belli değilken, havadaki gerilim elle tutulur şekilde hissediliyor.
2. Korku: Roma halkı, hayatlarını bozan ve kurulu düzene meydan okuyan komploculara karşı korku ve kızgınlık içindedir. Korkular, Antonius'un komplocuları kana susamış zorbalar olarak tasvir eden retoriği stratejik kullanımıyla körükleniyor. Kalabalığın korkusu, öfkesinde ve suikastçılara karşı dönmeye hazır olmasında kendini gösteriyor.
3. Belirsizlik: Olayların gidişatının ne olacağı konusunda belirsizlik sürüyor. Bir tarafta komplocular, diğer tarafta Antonius, Octavius ve Lepidus ile cumhuriyetin geleceği tehlikede. Bu güç mücadelesinden kimin galip çıkacağı konusunda belirsizlik hakim.
4. Kaos: Ayaklanan kalabalık komplocuların evlerini ateşe verirken sokaklar kaosa sürükleniyor. Mafya kontrol edilemez ve intikam duygusuyla hareket ediyor. Bu kaotik durum Roma'daki düzensizlik ve istikrarsızlık hissini daha da artırıyor.
5. Öngörü: Oyunun sonu yaklaşırken, yaklaşmakta olan bir kıyamet ve önsezi hissi var. Roma'nın siyasi manzarasının komplocunun eylemleri nedeniyle onarılamaz biçimde değiştiği ve sonuçlarının henüz tam olarak anlaşılamadığının anlaşılmasıyla ortam kararmıştır.
Özetle, Julius Caesar'ın Dördüncü Perdesi'nin sonundaki ruh hali gerilim, korku, belirsizlik, kaos ve önceden haber vermedir. Oyun, olayların son perdede yoğun bir şekilde doruğa ulaşması için zemin hazırlıyor.