- resmi ve yükseltilmiş dil: Shakespeare, birçok karakter son derece şiirsel ve retorik bir dilde konuşarak, oyun boyunca resmi ve yükseltilmiş bir dil tarzı kullanır. Bu yükseltilmiş diksiyon, oyunun antik Roma'daki ortamı ve güçlü siyasi figürlere ve olaylara odaklanması için uygundur.
- retorik cihazlar: Shakespeare, Julius Caesar'daki similler, metaforlar, kişileştirme, alliteration ve antitez dahil olmak üzere retorik cihazlardan yaygın olarak yararlanır. Bu cihazlar, canlı görüntüler yaratmasına, önemli temaları vurgulamasına ve oyunun duygusal etkisini artırmasına izin verir.
- zıt stiller: Shakespeare, farklı karakterler ve sosyal sınıflar arasında ayrım yapmak için farklı diksiyon stilleri kullanır. Örneğin, sıradan insanlar ve alt rütbeli karakterler genellikle daha basit ve daha doğrudan bir dilde konuşurken, soylular ve senatörler daha karmaşık ve ayrıntılı bir dil kullanırlar.
- sembolizm: Shakespeare, eyleme derinlik ve anlam katmak için oyun boyunca sembolik dil ve görüntüler kullanır. Örneğin, yatıştırıcı ve uyarılarının görünümü, kan ve suyun sembolizmi, her ikisi de oyunun temalarında ve öngörmünde önemli roller oynar.
- Kayıtların Çeşitliliği: Shakespeare, Julius Caesar'da yüce ve şiirsel dilden dünyevi ve konuşma diline kadar çok çeşitli kayıtlar kullanıyor. Bu kayıt çeşitliliği, oyundaki karakterlerin ve durumların çeşitliliğini yansıtır ve gerçekçi ve zorlayıcı bir dramatik dünya yaratmaya yardımcı olur.
Genel olarak, Shakespeare'in Julius Caesar'daki diksiyonu, formalitesi, retorik karmaşıklığı, farklı karakterler ve sosyal sınıflar arasındaki zıtlıklar, sembolizm kullanımı ve geniş kapsamlı kelime dağarcığı ile işaretlenir.