Ve tüm erkekler ve kadınlar sadece oyuncu.
Çıkışları ve girişleri var,
Ve bir adam kendi zamanında pek çok rol oynuyor,
Onun fiilleri yedi yaştır. İlk başta bebek,
Hemşirenin kollarında miyavlıyor ve kusuyor.
Sonra sızlanan okul çocuğu, çantasıyla
Ve salyangoz gibi sürünen sabah yüzü parlıyor
İsteksizce okula gitmek. Sonra aşık,
Kederli bir baladla fırın gibi iç çekiyorum
Metresinin kaşına yapıldı. Daha sonra bir asker,
Tuhaf yeminlerle dolu ve pard gibi sakallı,
Onurda kıskanç, kavgada ani ve hızlı,
Balon itibarını aramak
Topun ağzında bile. Sonra adalet,
İyi kapon astarlı, güzel yuvarlak karnında,
Ciddi gözleri ve resmi kesimli sakalıyla,
Bilge testereler ve modern örneklerle dolu;
Ve böylece kendi rolünü oynuyor. Altıncı yaş değişimleri
İnce ve terlikli pantolonun içine,
Burunda gözlük ve yanda kese varken,
Genç hortumu iyi korunmuş, dünya çok geniş
Küçülmüş incik için; ve onun büyük, erkeksi sesi,
Tekrar çocuksu tizlere dönüyoruz, borular
Ve onun sesiyle ıslık çalıyor. Hepsinin son sahnesi,
Bu, bu garip olaylarla dolu geçmişi sona erdiriyor,
İkinci çocukluk ve sadece unutkanlık mı,
Dişleri yok, gözleri yok, tadı yok, her şeyi yok.