1. Genç adama duyulan derin hayranlık ve sevgi.
2. Zamanın geçmesine ve konuşmacının yaşlanmasına duyulan üzüntü ve pişmanlık.
3. Sevgilinin güzelliğine, mükemmelliğine, paylaştığı anlara tutunma çaresizliği.
Sonnet 30'da Shakespeare aşağıdaki gibi duyguları ifade eder:
1. Genç adama karşı bir yaz gününe benzettiği yoğun aşk ve arzu duyguları.
2. Güzelliğin geçiciliğini ve ölümün kaçınılmazlığını kabul etmek, ama aynı zamanda sevdiğiyle geçirdiği zamanı en iyi şekilde değerlendirme kararlılığı.
3. Zamanın geçişini ve güzelliğin solmasını engelleyemediği için duyulan üzüntü ve pişmanlık, aynı zamanda aşkın ve şiirin kalıcı gücünden duyulan umut ve rahatlık duygusu.