Titanik İngiltere'nin Southampton kentinden ayrılırken Lady Duff hizmetçisiyle seyahat ediyordu ve en lüks kamaralardan biri olan B21'i güvence altına almıştı. Geminin gösterişli ortamının tadını çıkardı ve gemideki şenliklerin tadını çıkardı.
Ancak 14-15 Nisan 1912 gecesi Titanik'in bir buzdağına çarpmasıyla trajedi yaşandı. Lady Duff hafif bir sarsıntı hissettiğini ve mürettebat arasında kısık fısıltılar duyduğunu hatırladı. Geminin batmayacağına dair ilk güvencelere rağmen, durumun ciddiyetine dair haberler yayıldıkça kaygısı giderek arttı.
Gemi batarken Leydi Duff kendini hizmetçisinden ayrı buldu. Panik halinde, cankurtaran filikalarının yüklendiği üst güvertelere doğru ilerledi. Başlangıçta alabora olabileceğinden korktuğu için cankurtaran sandalına binme konusunda isteksizdi. Ancak bir polis memuru onu fark etti ve onun önemli bir yolcu olduğunu fark ederek uçağa binmesini emretti.
Biraz ikna edildikten sonra Lady Duff, Filika 2'ye girdi ve cankurtaran sandalına binen son kadın oldu ve geminin pruvası su yüzeyini aştıktan sonra kurtarılan tek kadın oldu. Cankurtaran sandalında soğukkanlılık ve cesaret göstererek sıkıntılı yolcuların sakinleşmesine yardımcı oldu ve diğerlerini sıcak tutmak için battaniye dağıtma sorumluluğunu üstlendi.
Batıştan sağ kurtulan ve kendini küçük bir cankurtaran sandalında bulan Lady Duff, zorluklarla ve belirsiz beklentilerle karşı karşıya kaldı. Hayatta kalanlar, endişeyle kurtarılmayı beklerken dalgalı denizlere, soğuk havaya ve açlığa katlandılar. Sonunda Cunard gemisi RMS Carpathia tarafından fark edildiler ve alındılar.
Lady Duff trajik olaydan yenilenmiş bir amaç duygusuyla ve başkalarına yardım etme kararlılığıyla çıktı. Nüfuzunu çeşitli nedenleri desteklemek için kullanarak hayır işlerine ve hayırseverlik çabalarına aktif olarak dahil oldu. Titanik'teki deneyimleri hayatını değiştirdi ve bakış açısı ve taahhütleri üzerinde kalıcı bir etki bıraktı.