1. Duygusal Çekicilik :Melodram, oldukça abartılı karakterler, durumlar ve çatışmalara yer vererek izleyicinin duygularından yararlandı. Bu oyunlar duygusal yoğunlukları, iyi ile kötü arasındaki net ayrımlar ve karakterlerin duygularını kısıtlamadan ifade etmesiyle biliniyordu.
2. Sansasyonalizm :Melodramlar seyirciyi büyülemek için sansasyonel unsurlar içeriyordu. Bu unsurlar arasında kötü karakterler, tehlike altındaki genç kızlar, heyecan verici kurtarmalar, olay örgüsünde ani değişiklikler ve ahlaki dersler yer alıyordu. Sansasyonellik, günlük yaşamın sıradan gerçeklerinden bir kaçış sunuyordu.
3. Olay Konusunun Basitliği :Melodramlar izleyicinin kolayca takip edebileceği basit ve anlaşılır olay örgüleri sunuyordu. Genellikle sonunda açık bir ahlaki mesaj içeren kalıplaşmış bir yapıya bağlı kaldılar ve bu da onları geniş bir izleyici kitlesi için çekici kılıyordu.
4. Erişilebilirlik :Melodramlar müzik salonları, fuar alanları ve özel olarak inşa edilmiş tiyatrolar gibi popüler mekanlarda sahnelendi. Bu tiyatrolar işçi sınıfına hitap ediyordu ve uygun fiyatlı eğlence seçenekleri sağlıyordu.
5. Katarsis ve Kaçış :Melodramlar seyirciye bir katarsis fırsatı sunarak onların çeşitli duyguları deneyimlemelerine ve kendi sıkıntılarından geçici olarak kaçmalarına olanak tanıdı. Oyunlar çoğunlukla işçi sınıfından izleyicilerde yankı uyandıran bir adalet ve ahlaki intikam duygusu sağlıyordu.
6. Sosyal Bağlam :Melodramlar dönemin sosyal meselelerini ve kaygılarını yansıtıyordu. Sosyal sınıf, cinsiyet rolleri, yoksulluk ve ekonomik eşitsizlik gibi konuları ele alarak işçi sınıfına umutlarını, korkularını ve özlemlerini ifade etme aracı sağladılar.
Özetle melodram, işçi sınıfı izleyicisine hitap eden popüler bir eğlence biçimi olarak gelişti. Duygusal yoğunluğu, sansasyonelliği, olay örgüsünün basitliğini, erişilebilirliği ve sosyal konulara odaklanmayı birleştirerek 19. yüzyılın sosyal bağlamını yansıtırken katarsis ve kaçış sunuyor.