küçümseme ve hor görme:
* Polonius'un ikiyüzlülüğü ve öz-önemi: Hamlet, Polonius'u sürekli olarak başkalarına ders veren ve müdahale eden görkemli ve ikiyüzlü bir figür olarak görür. Ünlü "balıkçı" hakaretinde görüldüğü gibi onu bir soytarı olarak görüyor.
* Polonius'un karışık ve manipülasyonu: Hamlet, Polonius'un işlerine sürekli müdahalesi, özellikle de ona casusluk yapma ve Ophelia ile olan ilişkisini kontrol etme girişimlerinden dolayı hayal kırıklığına uğradı.
* Polonius'un içgörü ve bilgelik eksikliği: Hamlet, Polonius'u naif ve aptalca bulur, insan doğasının karmaşıklıklarını veya eylemlerinin arkasındaki gerçek motivasyonları anlayamaz.
Hayal kırıklığı ve öfke:
* Polonius'un Ophelia İhanetinde Rolü: Hamlet, Polonius'u babasının ölümü ve daha sonra Ophelia'nın manipülasyonu nedeniyle suçluyor ve onu Claudius'un makinelerinde suç ortağı olarak görüyor.
* Polonius'un sürekli rahatsızlığı: Hamlet, Polonius'un kalıcı varlığı ve sürekli tavsiye verme ve işlerine müdahale etme girişimlerinden rahatsız olur.
* Polonius'un gerçeği görememesi: Hamlet, Polonius'un kederinin gerçek doğasını ve Claudius'a karşı öfkesinin derinliğini anlayamadığından hayal kırıklığına uğrar.
yazık ve pişmanlık dokunuşu:
* Polonius'un trajik kaderi: Kemere rağmen Hamlet, ölümünden sonra Polonius'a acıma anı ifade ediyor. Adamın aptallığını kabul eder, ancak sadece koşulların kurbanı olduğunu da kabul eder.
* Polonius'un Ophelia'ya olan sevgisi: Açıkça ifade edilmese de, Hamlet, yöntemlerini onaylamasa bile, Polonius'un kızına olan sevgisine biraz saygı duyabilir.
Özet olarak, Hamlet'in Polonius'a karşı duyguları büyük ölçüde negatiftir, küçümseme, hayal kırıklığı ve öfke ile karakterize edilir. Ancak, Polonius'un aptallığı ve onun nihai kaderi için bir ipucu var. Nihayetinde Polonius, Hamlet'in Danimarka mahkemesinde yaygın olarak gördüğü ikiyüzlülüğü ve manipülasyonu temsil ederek onu küçümsemesi ve aşağılamasının bir hedefi haline getiriyor.