Halka açık tiyatrolar genellikle gürültülü ve gürültülü yerlerdi. Dinleyiciler toplumun her kesiminden insanlardan oluşuyordu ve fikirlerini ifade etmekten çekinmiyorlardı. Gördüklerini beğendiklerinde neşelendirip alkışlıyorlar, beğenmediklerinde ise yuhalayıp tıslıyorlardı.
Özel tiyatrolar daha sakindi. Seyirci genellikle Shakespeare'in ve diğer popüler oyun yazarlarının en son oyunlarını görmekle ilgilenen zengin patronlardan oluşuyordu. Bu izleyicilerin performanslara karşı daha dikkatli ve takdirli olma olasılıkları daha yüksekti.
Kraliyet mahkemeleri Shakespeare'in oyunları için en resmi ortamdı. Seyirciler kral, kraliçe ve kraliyet ailesinin diğer üyelerinden oluşuyordu. Bu seyircilerin saygılı ve dikkatli olmaları bekleniyordu ve oyundan hoşlanmasalar bile yuhalamaya veya tıslamaya cesaret edemiyorlardı.
Nerede oynanırsa oynansın Shakespeare'in oyunları her zaman popülerdi. Mizah, drama ve heyecanla doluydular ve her yaştan ve her kökenden insana hitap ediyorlardı.