1. Kehanetler: Cadıların kehanetleri Macbeth'in eylemleri için katalizör görevi görür. Onu "Cawdor Beyi" ve "Sonraki Kral" olarak selamlayan Macbeth, bu tahminleri gerçekleştirmeyi takıntı haline getirir ve onu karanlık bir yola sürükleyecek adımlar atar.
2. Manipülasyon: Cadılar, Macbeth'in en derin arzularına dair bilgilerini onu manipüle etmek için kullanırlar. Onu, kehanetlerinin doğru olduğuna ve bunları başarmak için ne gerekiyorsa yapması gerektiğine inandırmak için hırsından, güvensizliklerinden ve korkularından yararlanırlar.
3. Doğaüstü Etki: Cadıların doğaüstü varlığı ve vizyon ve büyü yaratma yetenekleri, gizem ve korku dolu bir atmosfer yaratır. Bu doğaüstü unsur, Macbeth üzerindeki etkilerine psikolojik bir boyut katıyor ve Macbeth'in onların iknalarına direnmesini zorlaştırıyor.
4. Psikolojik Projeksiyon: Cadılar genellikle Macbeth'in kendi düşüncelerini ve arzularını yansıtır. Bilinçli olarak farkında bile olmadığı en karanlık korkularını ve hırslarını dile getiriyorlar. Bu psikolojik yansıtma tekniği, Macbeth'i onların etkilerine karşı daha duyarlı hale getirir.
5. Ahlaki Yargının Zayıflaması: Cadıların varlığı ve manipülasyonları, Macbeth'in ahlaki pusulasını yavaş yavaş aşındırır. Güç arzusu onu daha da tükettikçe, onlarla tanışmadan önce akla bile gelmeyecek iğrenç eylemlerde bulunmaya hazır hale gelir.
Cadıların etkisinin basit bir neden-sonuç ilişkisi olmadığını hatırlamak önemlidir. Macbeth'in kendi ajansı vardır ve hırsının ve iç çatışmalarının etkisiyle kendi seçimlerini yapar. Cadılar katalizör ve kolaylaştırıcı olarak hareket ederler, ancak sonuçta karanlık dürtülerine teslim olan ve kendi çöküşüne yol açan kişi Macbeth olur.