Mektuplar: Çocuklar düzenli olarak ebeveynlerine, kardeşlerine ve diğer aile üyelerine mektup yazdılar. Bu mektuplar genellikle yeni çevrelerindeki yaşamları, duyguları ve deneyimleriyle ilgili güncellemeleri içeriyordu.
Kartpostallar: Çocuklar ayrıca aileleriyle haberleri paylaşmanın hızlı ve kolay bir yolu olarak kartpostallar gönderdiler. Kartpostallar, mektuplara kıyasla daha ucuz ve daha hızlı yazılabilirdi.
Telefon Aramaları: Tahliye edilen çocuklar bazen, ev sahibi evde veya yakınlarında bir telefon varsa ailelerini telefonla arıyorlardı. Ancak savaşın getirdiği kısıtlamalar ve aksaklıklar nedeniyle telefon görüşmeleri sınırlıydı.
Ziyaretler: Bazı durumlarda aileler tahliye edilen çocuklarını tatillerde veya özel günlerde ziyaret edebildiler. Ancak seyahat kısıtlamaları ve savaş zamanı ulaşımın zorlukları nedeniyle bu tür ziyaretler genellikle nadirdi.
Tahliye Haber Bültenleri: Bazı tahliye bölgeleri, tahliye edilen çocuklar, onların faaliyetleri ve ev sahibi topluluklardaki yaşamları hakkında haber ve bilgi içeren haber bültenleri veya bültenler yayınladı.
Bakım Komiteleri: Bazı bölgelerde tahliye edilen çocuklara ve ailelerine destek sağlamak için bakım komiteleri kuruldu. Bu komiteler sıklıkla çocuklarla aileleri arasındaki iletişimi kolaylaştırdı ve ziyaretlerin düzenlenmesi veya temasın sürdürülmesi konusunda yardım sağladı.
Kuruluşlar ve Girişimler: Tahliye edilen çocukların aileleri ve topluluklarıyla bağlantıda kalmalarına yardımcı olmak için çeşitli örgütler ve girişimler kuruldu. Dikkate değer bir örnek, Birleşik Krallık'taki çocukların Kanada ve Avustralya gibi denizaşırı yerlere tahliye edilmesini düzenleyen ve onların refahı ve aileleriyle iletişim kurmaları için destek sağlayan Çocuk Yurtdışı Kabul Kurulu'dur (CORB).