1. Alliterasyon: Bir dizi kelimede aynı başlangıç ünsüz sesinin tekrarı.
A. "Yaşlı adamlar ve bebekler kollarında"
B. "Yankılanan yeşilin üzerinde melodisini söylüyor"
2. Uyum: Bir kelime veya cümle içinde ünlü seslerin tekrarı.
A. "Şehrin kubbesinin altındaki düzlük"
B. "Hafifçe nefes alan basit bir çocuk"
3. Metafor: "Beğen" veya "gibi" sözcüklerini kullanmadan iki farklı şeyin doğrudan karşılaştırılması.
A. "Şehrin kubbesi"
B. "Yankılanan yeşil"
4. Kişileştirme: Bir hayvana, nesneye veya fikre insana benzer nitelikler kazandırmak.
A. "Şehrin kubbesinin altındaki ova"
B. "Hafifçe nefes alan basit bir çocuk"
5. Enjeksiyon: Bir cümleyi duraklamadan birden çok satırda çalıştırmak.
A. Yankılanan yeşilin üzerinde şarkısını söylüyor.
Hafifçe nefes alan basit bir çocuk,
B. Ve yaşamını her uzvunda hissediyor, bunlar ne
Bu ölüme mi katlanmalı?
Bu konuşma figürleri şiirin müzikalitesine ve imgelemine katkıda bulunarak sahnenin canlı ve akılda kalıcı bir tanımını oluşturur.