Gölgelerin süründüğü küçük bir köşede,
Yaşlı bir tamirci işyerinde diz çöküyor.
Dikkatli eller ve sabırla saklayacak
Geçmişin karanlık çağlayana doğru kaybolması.
Yara izlerine ve solan dantellere bakıyor,
Her biri geçmiş anıların yıpranmış kalıntısı.
Sevgi dolu dokunuşuyla sıcaklığı ve zarafeti geri getirir,
Zamanın ve havanın biriktiğini onarmak.
Hiçbir görev çok küçük değil, hiçbir ayrıntı yarım bırakılmadı,
Tuttuğumuz şeylere yeni bir hayat verir.
Güneş ışığının nazik bir şekilde bükülmesi gibi nazik bir özenle,
Geçmişi yeniden yeni hissettiriyor, çok cesur.
Ve çalışırken paylaşacağı hikayeler,
Tarihin, aşkın, kahkahanın ışıltısının.
Sakinleştirici bir merhem olan sesi, tuzağını atacak,
İpeksi bir rüya gibi geçmiş zamanların hikayelerini dokuyoruz.
Böylece, gizli köşesinin sessizliğinde,
Yaşlı tamirci sadece kumaşı tamir etmez.
Hayatların eşsiz kitabının halısını dokuyor,
Her ikisini de tanıyanlara yeniden neşe kaynağı oldu.
Öyleyse zamanın bu zanaatkârını onurlandıralım,
Başkalarının atacağı şeyleri kimin becerisi korur?
Çünkü onun sanatında bir parıltı, bir çınlama buluyoruz,
Bu, geçmişi yürekle ve ozanla hayata getirir.