MacNeice, bir dizi retorik soru aracılığıyla doğmanın, bilince sahip olmanın ve yaşam yolculuğuna çıkmanın ne anlama geldiğini düşünüyor. Şiir, her biri konuşmacının düşüncelerinin farklı yönlerini araştıran iki kıtaya bölünmüştür.
İlk dörtlükte konuşmacı onların potansiyel özelliklerini düşünür, cesur mu yoksa korkak mı, zeki mi yoksa aptal mı olacaklarını ve dünya üzerinde olumlu bir etki mi yaratacaklarını yoksa uyumsuzluğuna mı katkıda bulunacaklarını merak eder. Bilincin ve öz farkındalığın doğasını sorgulayarak bir ruha mı yoksa benlik duygusuna mı sahip olacaklarını düşünürler.
İkinci dörtlük, konuşmacının kaygılarını daha derinlemesine ele alıyor ve dünyada karşılaşabilecekleri acı, zorluk ve potansiyel zulüm hakkındaki endişelerini ifade ediyor. Konuşmacı ayrıca onların sevgiye, neşeye ve şefkate muktedir olup olmayacaklarını ya da varoluşlarının üzüntü ve pişmanlıkla gölgelenip gölgelenmeyeceğini merak ediyor.
Şiir boyunca MacNeice, düşüncelerini isimsiz bir varlığa, belki de daha yüksek bir güce veya yaşamın özüne yönelterek duaya benzer bir ton kullanır. Rehberliğe, açıklığa ve amaç duygusuna özlem duyarlar, varlıklarının anlam ve öneme sahip olacağına dair güvence ararlar.
"Doğumdan Önce Dua", insan deneyimini bir ruhun eşsiz perspektifinden araştıran derin ve düşündürücü bir şiirdir. karmaşık ve öngörülemeyen bir dünyaya girme ihtimaline eşlik eden korkular.