1. İlham Arama:
Şair, şiiri yazarken ilham perisini, tanrısını veya varlığı rehberlik ve ilham için çağırır. Bu, yaratıcı güç kaynağını kabul etmenin ve yardımını talep etmenin bir yolu olarak görülebilir.
2. Tonu ve temayı ayarlama:
Çağırma, şiirin genel tonunu ve temasını oluşturur. Örneğin, bir savaş tanrısı için bir çağrı, savaş ve şiddet hakkında bir şiir önerirken, bir aşk tanrıçasına çağırma, romantizm ve arzu hakkında bir şiire işaret edebilir.
3. Şairin Personasını Kurmak:
Kimin çağrılacağı seçimi, şairin kişiliği ve bunların dünyayla ilişkileri hakkında bir şeyler ortaya çıkarır. Klasik bir ilham perisi çağıran bir şair, edebi geleneğe bir bağlantı önerirken, kişisel bir tanrı çağıran bir şair doğaüstü olana güçlü bir inanç ifade edebilir.
4. Creating a Sense of Ritual:
The act of invocation can create a sense of ceremony and ritual, elevating the poem and giving it a sense of importance.
Examples:
* homer's *the Odyssey *: "Sing, ey Tanrıça, bükülme ve dönüş adamının, gezgin Troy kasabasını görevden aldıktan sonra."
* John Milton'ın *Paradise Kayıp *: "Şarkı söyle, Cennette Muse, Oreb'in veya Sina'nın gizli tepesinde, seçilen tohumu ilk öğreten Shepherd'a ilham verdiler ..."
* t.s. Eliot'un *atık arazisi *: "Kendi gözlerimle bir kavanozda asılı kuma sibilini gördüm ve çocuklar dediğinde, Sibyl, ne istiyorsun? Diye cevapladı, ölmek istiyorum."
Tüm şiirlerin çağırma kullanmadığını belirtmek önemlidir . Modern şiirde daha az yaygınlaşan geleneksel bir şiirsel cihazdır, ancak yine de güçlü ve etkili bir araç olabilir.