Şans koreografisinin temel özellikleri şunlardır:
1. Açık Uçlu Talimatlar: Koreograflar dansçılara belirli adımlar veya diziler yerine açık uçlu ipuçları, öneriler veya kurallar sağlar. Bu ipuçları kavramlara, temalara, hareketlere, mekansal keşiflere veya etkileşimlere dayalı olabilir.
2. Doğaçlama: Dansçılara verilen çerçeve içerisinde doğaçlama yapma ve seçim yapma özgürlüğü verilir. Farklı hareket dizilerini, kalıplarını ve yönlendirmelere verilen tepkileri keşfederek bir keşif ve prova edilmemiş özgünlük duygusu yaratabilirler.
3. Çevreyle Etkileşim: Şans koreografisi genellikle dansçıların performans alanı, aksesuarlar, nesneler veya diğer katılımcılar gibi çevreleriyle etkileşimini içerir. Çevre, dansçıların hareketlerini ve parçanın dinamiğini etkileyerek koreografinin ayrılmaz bir parçası haline gelir.
4. Öngörülemezlik ve Kendiliğindenlik: Şans koreografisinin öngörülemez doğası her seferinde benzersiz performanslar yaratır. Sabit ve önceden belirlenmiş bir sonuç fikrini reddederek, çalışmanın her sunumla birlikte gelişmesine ve değişmesine izin verir.
5. Şans İşlemleri: Bazı koreograflar koreografinin yönlerini belirlemek için şans araçlarını veya rastgele süreçleri kullanır. Bu, zar atmayı, kart çekmeyi veya hareketleri, yönleri veya oluşumları seçmek için rastgele sayı üreteçlerini kullanmayı içerebilir.
6. İzleyici Katılımı: Bazı durumlarda şans koreografisi, izleyicilerin girdi sağlayarak, kararlar vererek veya dansçılarla etkileşime girerek koreografik sürece katkıda bulunduğu izleyici katılımını içerebilir.
Şans koreografisi geleneksel koreografik uygulamalara meydan okuyor ve dansçıları kendi performanslarını şekillendirmede aktif, yaratıcı işbirlikçiler olmaya teşvik ediyor. İzleyicilerin beklentilerine meydan okuyan, hareket ve performansın geçici ve deneysel yönleriyle etkileşime giren dinamik, öngörülemeyen ve sürekli değişen dans deneyimleri üretebilir.