Arkadaşımla kimya dersinde yan yana oturuyorduk. Sıcak bir gündü ve sınıf doluydu. Öğretmen periyodik tablodan ve farklı elementlerin nasıl bir araya gelerek farklı maddeler oluşturabileceğinden bahsediyordu. Önümde oturan çocuk dikkatimi dağıttığı için pek dikkat etmedim. Uzun sarı saçları ve çok güzel mavi gözleri vardı. Ona bakmayı bırakamadım.
Arkadaşım dikkatimin dağıldığını fark etti ve beni dürttü. "İyi misin?" diye sordu bana. "Evet" diye yalan söyledim. "Sadece yorgunum." Öğretmen konuşmaya devam etti, ben de karşımdaki çocuğa bakmaya devam ettim. Adını öğrenmeye çalışıyordum ama onu hiçbir yerde göremedim.
Bir anda öğretmen beni çağırdı. "Bana oksijenin değerinin ne olduğunu söyleyebilir misin?" diye sordu. Boş yere gittim. Hiç bir fikrim yoktu. Yardım için arkadaşıma baktım ama o defterine bir şeyler yazmakla meşguldü. Öğretmen iç çekti ve bana cevabı verdi.
Çok utandım ve çok kızardım. Bu kadar aptalca bir soru sorduğuma inanamadım. Bir daha derste dikkatimin dağılmaması için kendime söz verdim.
Dersten sonra arkadaşım ve ben binadan çıkıp eve doğru yola çıktık. Sessizce yürüdük ve ben kimya dersindeki çocuğu düşünmeye devam ettim. Okulda yeni olup olmadığını ve bir kız arkadaşı olup olmadığını merak ediyordum. Onu düşünmeden duramıyordum.
Eve geldiğimizde kimya dersinde olanları anneme anlattım. Güldü ve endişelenmemem gerektiğini söyledi. Bana herkesin hata yapabileceğini ve bu deneyimden mutlaka ders alacağımı söyledi.
Haklıydı. Hatamdan ders aldım ve sınıfta bir daha dikkatimin dağılmaması için kendime söz verdim. Ayrıca kimya dersindeki çocuğu tekrar göreceğime dair kendime söz verdim.