* Takıntılı hırs, iç çatışmalara yol açabilir. Birisi kararlı bir şekilde hedeflerine ulaşmaya odaklandığında, kendi ahlak ve değerlerinden fedakarlık etmek anlamına gelse bile, oraya ulaşmak için ne gerekiyorsa yapmaya istekli olabilir. Bu, kişi hedeflerini takip etmeye devam ederken bile kendini suçlu hissedebileceği veya eylemlerinden utanabileceği için iç çatışmaya yol açabilir.
* Kötülük, iç çatışmanın sonucu olabilir. Birisi iç çatışmayla mücadele ederken, dürtüsel veya yıkıcı kararlar alma olasılığı daha yüksek olabilir. Ayrıca bunları kendi amaçları doğrultusunda kullanmak isteyen başkaları tarafından manipülasyona karşı daha duyarlı olabilirler. Kişi, iç çatışmayla mücadele etmeseydi yapmayacağı şekillerde davranabileceğinden, bu durum kötülüğe yol açabilir.
* İç çatışma bir umut işareti olabilir. Birisi kötü eylemlerde bulunsa bile, iç çatışma yaşıyor olması, onda hâlâ iyi olan bir tarafın bulunduğunu gösterir. Bu, kişinin sonunda yollarını değiştirebileceği ve kurtuluşu bulabileceği umudunu verebilir.
Sonuçta takıntılı hırs ile kötülük arasındaki ilişki, kolayca tanımlanamayacak kadar karmaşık bir ilişkidir. Ancak iç çatışma genellikle bu ilişkide önemli bir faktördür ve takıntılı hırsla hareket eden kişilerin motivasyonları ve eylemleri hakkında birçok farklı şey önerebilir.