Uzun zaman önce, dünya ışıkla dolmadan önce, gökyüzü geniş, karanlık bir tuvaldi. Tek ışık aydan geldi, kara ve denizi izleyen gümüş bir küre. Ama insanlar yalnızdı. Karanlıkta daha fazla hikaye anlatılacak daha fazla ışık için özlem duydular.
Bir gün, cesareti ve nezaketiyle tanınan ELARA adında genç bir kadın, ayın altında durdu ve geceye olan dileğini fısıldadı. Ayı, itirazını duyan, fısıldadı, "Rüyalar dağına git ve yıldızları yakalayın."
Elara kafası karışmıştı. "Yıldızlar? Yıldızlar nedir?" diye sordu.
Ay uzaktan parıldayan bir toz bulutuna işaret etti. "Bunlar yıldızlar, küçük olan. Rüyalar dağında hapsoluyorlar. Ayakta gece aydınlatıldığı gibi gökyüzünü aydınlatmaya uzun sürüyorlar."
Eara yolculuğuna doğru yola çıktı, kalbi umutla dolu. Dik ve hain olan dağa tırmandı. Uluyan rüzgarları ve buzlu yağmuru kurdu, kararlılığı dünyaya ışık getirme arzusuyla körüklendi.
Sonunda zirveye ulaştı. Orada, dağın kalbinde, parıldayan tozla dolu geniş bir mağara bıraktı. ELARA, yıldızların tuzağa düştüğü yer olduğunu biliyordu.
Elini uzattı ve bir avuç parıldayan tozu kepçe aldı. Yaptığı gibi, mağara ışıkla doldurulana kadar toz parlamaya başladı, daha parlak ve daha parlak. Yıldızlar özgürdü!
Kalbi sevinçle taşan Elara, yıldızları aldı ve gökyüzüne dağıldı. Dünya aniden ışıkla doluydu. Yıldızlar parıldadı ve dans etti, ışıkları karada uzun gölgeler attı.
İnsanlar tezahürat etti, kalpleri Elara'nın cesareti için minnettarlıkla dolu. Ve böylece, efsane gidiyor, yıldızlar gökyüzünde kalıyor, Elara'nın cesaretinin bir kanıtı ve en karanlık gecelerin bile ışıkla doldurulabileceğini hatırlatıyor.