* Metafor :
- Bradstreet şiire kocasına duyduğu sevgiyi "kuzeydeki mihenk taşı" ile karşılaştırarak başlıyor. Bu metafor, aralarındaki bağı manyetik bir güç olarak tasvir ediyor, onları birbirlerine doğru çekiyor ve güçlü bir bağ yaratıyor.
* Kişileştirme :
- Konuşmacının aşkı, kalbinin içinde saklanan "küçük bir kaplumbağa" olarak nitelendiriliyor. Bu kişileştirme, soyut bir kavrama hayat veriyor, kocasına olan sevgisinin onun içinde nasıl derinlerde yattığını ve sürekli bir rahatlık kaynağı olarak kaldığını gösteriyor.
* Benzetme :
- Bradstreet, kocasının yokluğunu "ışınlarını kesen tutulmaya" benzetiyor. Bu benzetme, tıpkı bir tutulmanın güneşi kapatması gibi, yokluğunun onun dünyasını nasıl kararttığını ve moralini nasıl söndürdüğünü canlı bir şekilde ifade ediyor.
* Alliterasyon :
- "Sürekli inleyen sevgi dolu güvercinler gibi" ve "Yabancı denizlerde savrulmayı sevdam" gibi dizelerde ünsüz seslerin tekrarı, şiirde ifade edilen hassas duyguları daha da vurgulayan müzikal bir ritim yaratır.
* Paradoks :
- Bradstreet, ayrılıklarının çelişkili doğasını anlatmak için paradokstan yararlanıyor:"Aşk mesafeyi bilmez, yine de mesafemiz bizi ayırıyor." Bu paradoks, ayrılıktan kaynaklanan çelişkili özlem ve bağlantı duygularını vurgular.
* Abartılı :
- Konuşmacı, eşinin yokluğunun etkisini abartarak, "Kalbim yokluğun ağırlığı altında eziliyor / Preslenmiş bir çiçek gibi" ve gözyaşlarının "sel oluşturabileceğini / Ana noktaya taşıyabileceğini" iddia ediyor. Bu abartmalar onun duygusal acısının derinliğini ve kocasına duyduğu özlemin gücünü gösteriyor.
Bradstreet'in mecazlı dil kullanımı dizelere şiirsel bir güzellik katmakla kalmıyor, aynı zamanda kalıcı aşk ve ayrılığın zorlukları temasıyla ilişkili karmaşık ve derin duyguları aktarmada güçlü bir araç görevi görüyor.