1. Tematik Önem :Oyun içinde oyun "Romeo ve Juliet"in ana konusunu yansıtıyor. Aynı zamanda aşk, kader ve dürtüsel eylemlerin trajik sonuçları temalarını da araştırıyor.
2. Karakterizasyon :Oyun sahnesi Romeo, Juliet ve Capulet karakterlerine ışık tutuyor. Romeo'nun ailelerinin çatışmasını canlandıran oyunculara verdiği duygusal tepki, Juliet'e olan köklü aşkını ve yaşadığı iç mücadeleyi ortaya koyuyor. Juliet'in tepkisi onun masumiyetini ve kırılganlığını vurguluyor. Capulet'lerin tepkisi, onların kan davasına dair bakış açıları hakkında fikir veriyor.
3. Dramatik İroni :Oyun içinde oyun seyirci için dramatik bir ironi yaratır. Sahnedeki karakterler gerçek durumlarından habersizken seyirci Romeo ve Juliet'in gizlice evli olduğunu biliyor. Bu ironi gerilimi ve trajedi duygusunu artırıyor.
4. Katarsis ve Yansıma :Oyun sahnesi karakterler ve seyirciler için rahatlatıcı bir an görevi görür. Hayatlarında ortaya çıkan trajik olaylarla yüzleşmeleri ve bunları işlemeleri için onlara bir alan sağlar. Oyun, kendi deneyimlerine ayna görevi görerek, eylemlerinin sonuçları üzerinde düşünmelerine olanak tanıyor.
5. Öngörüleme :Oyunun içeriği Romeo ve Juliet'i bekleyen trajik kaderin habercisidir. Sahnedeki karakterler, Romeo ve Juliet'in hikayesiyle benzerlikler taşıyan Pyramus ve Thisbe'nin trajik aşk hikayesini tartışıyor. Bu durum genç aşıkları bekleyen trajik sonun habercisidir.
Genel olarak, "Romeo ve Juliet"teki oyun içindeki oyun, oyunun temalarını güçlendirir, karakter motivasyonlarını ortaya çıkarır, dramatik gerilim yaratır ve trajik sonucun habercisidir.