- Canlı ve ilgi çekici bir dil kullanımı :Shakespeare, dinleyicilerinin dikkatini çekmek ve onları eğlendirmek için zengin, tanımlayıcı ve duygu yüklü bir dil kullandı. Bu, o zamanlar yaygın olarak kullanılmayanlar da dahil olmak üzere çok çeşitli kelimelerin kullanılması ve ayrıca metaforlar, benzetmeler ve kişileştirme gibi konuşma sanatlarının kullanılması anlamına geliyordu.
- Kafiyeli şiir :Shakespeare'in oyunları manzum olarak yazılıyordu ve bu onun, sözlerinin anlamı kadar sesine ve ritmine de dikkat etmesi gerektiği anlamına geliyordu. Bu, oyunlarda bir müzikalite ve akış duygusu yaratmaya yardımcı olan kafiyeli beyitlerin kullanılmasına yol açtı.
- Mizah kullanımı :Shakespeare'in oyunları sıklıkla mizahi unsurlar içeriyordu ve bu da onun seyirciyi güldürecek kelimeler kullanması gerektiği anlamına geliyordu. Buna kelime oyunları, şakalar ve kelime oyunları da dahildi.
- Argo ve günlük dil kullanımı :Shakespeare'in oyunları çoğunlukla gündelik ortamlarda geçiyordu ve bu, oyunlarındaki karakterler için gerçekçi ve inandırıcı bir dil kullandığı anlamına geliyordu. Buna, bir özgünlük duygusu yaratmaya yardımcı olan argo ve konuşma dili de dahildi.
- Dilin farklı karakterlere uyarlanması :Shakespeare'in oyunlarında krallardan kraliçelere, köylülerden palyaçolara kadar çok çeşitli karakterler yer alıyordu ve bu da onun dilini farklı karakterlere uyacak şekilde uyarlaması gerektiği anlamına geliyordu. Örneğin, üst sınıftaki karakterler için daha resmi ve yükseltilmiş bir dil, alt sınıftaki karakterler için ise daha resmi olmayan ve konuşma diline özgü bir dil kullandı.
Genel olarak Shakespeare'in oyunlarının sahnelenmesinin onun kelime seçimleri ve dili üzerinde önemli bir etkisi oldu. Canlı, ilgi çekici ve akılda kalıcı bir dil kullandı ve dilini oyunlarındaki farklı karakterlere ve durumlara uyacak şekilde uyarladı. Bu sadece eğlenceli değil, aynı zamanda güçlü ve düşündürücü oyunların yaratılmasına da yardımcı oldu.