- Büyük İskender'in M.Ö. 323 yılında ölümünün ardından bölgede hakim güç olarak Seleukos İmparatorluğu ortaya çıktı ve Judea onun egemenliğine giren bir eyalet oldu.
- Seleukos Kralı Büyük Antiochus III, İskender'in ölümünden sonra kaybettiği toprakları geri almak ve bölgedeki nüfuzunu genişletmek için seferler başlattı.
Bu, Seleukoslar ile Yahuda'daki Yahudi nüfusu arasında çatışmalara ve gerilimlere yol açtı.
- Seleukoslar, Yahudi halkını asimile etmeyi, Yunan kültürünü ve dinini tanıtmayı amaçlayan bölgeye Helenleştirme politikası uyguladılar. Bu, Yahudilerin dini uygulamalarını ve geleneklerini bastırmaya yönelik girişimleri de içeriyordu; bu da Yahudiler arasında kızgınlığa ve direnişe neden oluyordu.
- Seleukosluların Helenleşme çabalarını yoğunlaştırıp Yahudi dini liderlerle çatışmaları nedeniyle Yahuda'daki durum daha da gerginleşti. Bu dönem, birkaç yıl sonra patlak veren Makabi İsyanı'nın temelini attı.
Yahuda'da Sosyal ve Dini İklim
- Siyasi gerginliklere ve Helenleşme baskılarına rağmen Yahuda'da Yahudi kültürü ve dini gelenekler güçlü kaldı.
- Yahudi cemaati zorluklara rağmen inançlarını ve uygulamalarını korudu, bu da kimliklerini ve geleneklerini korumaya yeniden odaklanılmasına yol açtı.
- Yazıcılar ve akademisyenler, bu dönemde İbranice İncil'in derlenmesi ve düzenlenmesi de dahil olmak üzere, Yahudi edebiyatının ve dini metinlerin korunmasında çok önemli bir rol oynadılar.
- Yahuda'daki topluluklar dini geleneklerine, geleneklerine ve ritüellerine derinden bağlıydı ve dış zorluklar karşısında bir birlik ve dayanıklılık duygusu yaratıyordu.
Genel Bakış
MÖ 200'e gelindiğinde Yahuda, Seleukos İmparatorluğu'nun yönetimi altındaydı; Helenizasyon politikaları ve Seleukos krallarıyla çatışmalarla karşı karşıyaydı. Yahudi nüfusu dini inançlarında sadık kaldı ve nihai Makabi İsyanı'nın temelini attı.