Aristoteles'e göre trajik bir kahramanın sahip olduğu şey nedir?

Aristoteles'in trajik kahraman tanımı "Poetika" adlı eserinde bulunabilir. Aristoteles'e göre trajik bir kahraman, tamamen iyi ya da tamamen kötü olmayan, bunun yerine hem iyi hem de kötü niteliklerin bir karışımı olan kişidir. Trajik kahraman da tipik olarak yüksek statüye veya asil doğuma sahiptir ve onların çöküşü çoğu zaman kendi kusurlarından kaynaklanır.

Aristoteles trajik kahramanın şu özelliklere sahip olması gerektiğini öne sürer:

1. Hamartia :Bu, kahramanın çöküşüne yol açan trajik kusur veya muhakeme hatası anlamına gelir. Kahramanın hamartia'sı genellikle dış etkenlerden ziyade kendi seçimlerinin bir sonucudur.

2. Kibir :Bu, kahramanın aşırı gururunu veya kibirini ifade eder. Kibir çoğu zaman kahramanın kendini aşmasına ve hata yapmasına neden olur.

3. Peripeteia :Bu, kahramanın hayatında meydana gelen talihin aniden tersine dönmesini ifade eder. Peripeteia genellikle kahramanın hamartia'sı tarafından sağlanır.

4. Anagnorisis :Bu, kahramanın kendini tanıma veya kendi hatalarını fark etme anını ifade eder. Anagnorisis genellikle oyunun sonunda ortaya çıkar ve kahramanın yaptıklarından dolayı pişmanlık duymasına neden olur.

Aristoteles, trajik kahramanın izleyicide acıma ve korku duygusu uyandırması gerektiğine inanıyordu. Acıma, izleyicinin kahramanın çektiği acıya duyduğu sempati duygusudur; korku ise izleyicinin kahramanın olası kaderine ilişkin hissettiği kaygı duygusudur. Aristoteles ayrıca trajik kahramanın izleyiciyle ilişkilendirilebilir olması gerektiğine, böylece izleyicinin kahramanın mücadeleleriyle özdeşleşebilmesi gerektiğine inanıyordu.