- Shakespeare, klasik trajedilerin geleneksel "tip" karakterlerinden koptu.
_e.g._ Hamlet, Macbeth ve Kral Lear gibi karakterler çok boyutlu ve ahlaki açıdan belirsizdir, izleyicilerin onların mücadeleleriyle empati kurmasına olanak tanır.
2. Daha geniş bir trajik tema yelpazesi keşfedildi:
- Klasik trajediler genellikle tek bir kahramanın çöküşüne odaklanırken, Shakespeare aşk, hırs, kıskançlık ve delilik gibi çeşitli temaları araştırdı.
3. Geliştirilen alt konular ve ikincil karakterler:
- Alt olay örgüsü, ana trajediye ek bakış açıları sunarak anlatıyı zenginleştirir ve ikincil karakterlerin karmaşıklıklarını keşfeder.
4. Komedi ve ironinin birleştirilmiş unsurları:
- Shakespeare'in trajedileri sıklıkla mizahi anlar içerir ve insan doğasının çelişkilerini ve karmaşıklıklarını vurgulamak için ironiyi kullanır.
5. Dramatik etkiyi artırmak için kullanılan dil:
- Shakespeare'in dil ustalığı trajedilerini yüceltir, önemli sahnelerin duygusal etkisini ve karakterin deneyimlerinin derinliğini artırır.
6. Trajik yapıyla denemeler yapıldı:
-Shakespeare, klasik zaman, mekan ve aksiyon birlikteliklerinden saparak trajedilerinin daha uzun dönemlere yayılmasına ve karmaşık olay örgüsünü keşfetmesine izin verdi.
Shakespeare, bu unsurları genişleterek trajik dramaya daha fazla karmaşıklık, derinlik ve duygusal rezonans kazandırdı.