Şiir, şiirin geri kalanının tonunu belirleyen "Trane sen özgürlüğün sesiydin" dizesiyle başlıyor. Brathwaite, Coltrane'in müziğini "dünyanın sokaklarından akan bir ses nehri" olarak tanımlayarak devam ediyor. Ayrıca Coltrane'in doğaçlama yeteneğini de övüyor ve "saksafonu konuşturabileceğini" söylüyor.
Şiir, Coltrane'in müziğini kutlamanın yanı sıra özgürlük ve maneviyat temalarını da araştırıyor. Brathwaite, Coltrane'in müziğinin insanlara özgürlüğü deneyimlemeleri için "yeni bir alan açtığını" ve "bize ilahi olana dair bir fikir verdiğini" yazıyor.
Şiir, "Trane sen gittin ama müziğin onu duyan herkesin kalplerinde ve ruhlarında yaşıyor." Bu, dünya üzerinde bu kadar derin bir etki bırakan bir müzisyene yakışan bir saygı duruşu.
İşte şiirin daha ayrıntılı bir analizi:
* Şiirin başlığı "Trane", Coltrane'in takma adına göndermedir. Bu, Brathwaite'in kişisel bir bakış açısıyla yazdığını ve Coltrane'in müziğiyle derin bir bağlantısı olduğunu gösteriyor.
* Şiir, Brathwaite'in kendiliğindenlik ve doğaçlama duygusu yaratmasına olanak tanıyan serbest nazımla yazılmıştır. Bu, doğaçlama becerileriyle tanınan bir müzisyen hakkında yazılan bir şiir için uygundur.
* Şiir, Coltrane'in müziğini tanımlamak için pek çok imge kullanıyor. Brathwaite, Coltrane'in müziğini nehre, rüzgâra ve ateşe benzetiyor. Bu görüntüler Coltrane'in müziğinin gücü ve güzelliğine dair bir algı yaratmaya yardımcı oluyor.
* Şiir ayrıca çok fazla tekrar kullanıyor. Brathwaite şiir boyunca "Trane sen özgürlüğün sesiydin" ve "Trane gittin ama müziğin yaşıyor" sözlerini tekrarlıyor. Bu tekrar, bir ritim ve ivme duygusu yaratmaya yardımcı olur ve aynı zamanda Coltrane'in müziğinin önemini de vurgular.
Genel olarak "Trane", John Coltrane'e güçlü ve dokunaklı bir saygı duruşudur. Brathwaite'in şiiri Coltrane'in müziğinin özünü ve onun dünya üzerindeki etkisini yansıtıyor.