Dans maratonlarının kuralları basitti:Çiftler veya bireyler ellerinden geldiğince uzun süre dans edeceklerdi; aralar yalnızca gerekli tuvalet ziyaretleri veya tıbbi müdahale için izin veriliyordu. Ayakta kalan son çift, 10.000 dolara kadar çıkabilen bir nakit ödülü kazanacak.
Dans maratonları genellikle büyük balo salonlarında veya oditoryumlarda yapılıyordu ve günlerce, hatta haftalarca sürüyordu. Dansçılar kurallara uyduklarından emin olmak için hakimler tarafından sürekli izlenecekti. Bir çift, ayrılan süreden daha uzun bir süre ara verirken yakalanırsa diskalifiye edilecek.
Dans maratonlarındaki koşullar genellikle zorluydu. Dansçılar genellikle aşırı sıcak ve kalabalık ortamlarda dar kıyafetlerle dans ediyorlardı. Ayrıca sıklıkla jüri üyelerinin ve seyircilerin devam etmeleri yönünde baskı altındaydılar.
Zorlu koşulların bir sonucu olarak birçok dansçı yaralandı veya bitkin düştü. Hatta bazıları öldü. 1928'de Lenora "Buddy" Rogers adında 22 yaşındaki bir kadın, Utah Salt Lake City'de bir dans maratonunda yedi gün dans ettikten sonra öldü. Ölümü halkın tepkisine yol açtı ve birçok şehirde dans maratonları yasaklandı.