Örneğin, ünlü "olmak ya da olmamak" monologunda Hamlet, yaşamın zorluklarına katlanmanın mı yoksa ölüm yoluyla kaçmanın mı daha iyi olduğu şeklindeki varoluşsal soruyu ele alır. "Çılgın talihin sapanları ve okları"nın yanı sıra "bedenin mirasçısı olduğu binlerce doğal şoku" tanımlamak için canlı bir dil kullanıyor. Bu güçlü görüntüler okuyucunun duygularına dokunarak Hamlet'in iç mücadelesine dair bir empati duygusu yaratıyor.
Dahası, Hamlet'in kendi kendine konuşmaları boyunca retorik soruları kullanması, okuyucuyu kendi deneyimleri ve duyguları üzerinde düşünmeye teşvik eder. Hamlet, "Zihin için acı çekmek mi daha asildir / Korkunç talihin sapanları ve okları mı, yoksa belalar denizine karşı silaha sarılmak mı / Ve karşı çıkarak bunlara son vermek mi?" gibi sorular sorarak okuyucuyu kendi düşüncelerini düşünmeye davet eder. hayata ve ölüme dair kendi bakış açıları.
Genel olarak, Hamlet'in kendi kendine konuşmalarında pathos kullanımı, karakter ile okuyucu arasında güçlü bir duygusal bağ yaratır. Shakespeare, okuyucunun duygularına hitap ederek, Hamlet'in iç çatışmalarını etkili bir şekilde hayata geçiriyor ve izleyiciyi oyunun temaları hakkında derin düşünmeye davet ediyor.